Het is niet dat ik tegenwoordig bijzonder weinig lees. Ik telde even mijn lijstje na en kwam dit jaar op zo’n veertig boeken. Het is alleen dat ik nauwelijks nog de tijd heb, of neem, om erover te schrijven. Met dit jaar slechts twee stukken is het qua schrijven wel een dieptepunt. Tien jaar geleden begon ik hier met aantekeningen bij wat ik allemaal las. Dat ‘allemaal’ was toen letterlijk: een aantal jaar schreef ik iets over élk boek dat ik las. Dat was interessant, omdat het me dwong tot een goede overdenking van wat ik las. Vaak bleek ik iets te snel van oordeel, moest ik bij het herlezen van passages erkennen dat het toch net wat anders zat dan ik na eerste lezing dacht. Lees verder “De beste boeken van 2022”
Auteur: justread
Na de scheiding
Over Wie is die vrouw? van Elke Geurts
Hoe schrijf je over je geliefde? Of over je ex? ‘Als ik een vrouw had die zó over mij zou schrijven, zou ik onmiddellijk naar haar terugrennen,’ zei de redacteur van een radioprogramma die Elke Geurts graag in de uitzending wilde hebben om te spreken over haar columns over haar scheiding. Later ook nog een keer over het boek dat voortkwam uit de scheiding Ik nog wel van jou. Haar nieuwste roman Wie is die vrouw? vormt een tweeluik met het vorige boek. Ditmaal beschrijft Geurts de jaren na de scheiding, hoe haar leven verderging en een nieuwe relatie – met de redacteur. Net als haar vorige boek vermengt Geurts de werkelijkheid met fictie om er een roman van te maken, maar het valt me soms lastig die twee uit elkaar te houden. Lees verder “Na de scheiding”
De blik naar buiten: poëzie in de 21ste eeuw
Over Poëzie als alternatief van Jeroen Dera
‘Meneer, waarom doet een dichter zo moeilijk?’ Vrijdagmiddag, het vijfde uur: 4 vwo heeft literatuurles. Als docent kun je er vergif op innemen dat deze vraag gesteld wordt. Bepaalde associaties bij poëzie blijken hardnekkig. Zo ook het idee dat poëzie iets is om ‘je gevoelens te uiten, bijvoorbeeld verliefdheid of verdriet.’ In zijn boek Poëzie als alternatief citeert poëziecriticus en universitair docent Nederlandse letterkunde Jeroen Dera bovenstaand poëziecliché om zich er vervolgens tegen af te zetten. Of in elk geval om dat beeld te nuanceren. ‘Dit boek wil laten zien dat poëzie, juist in de 21ste eeuw, een fenomeen is dat – tegen alle clichébeelden in – de blik naar buiten richt.’ Lees verder “De blik naar buiten: poëzie in de 21ste eeuw”
De boeken van 2021
Ik kijk in de kast: wat heb ik dit jaar gelezen? Zowat niks, dacht ik. Bij het zien van de ruggen echter komen langzaam vage herinneringen terug. Ik kijk op de eerste pagina: ja, aankoopdatum van dit jaar – die dus ook. Langzaam wordt het lijstje langer, ietsjes langer. Weinig blijft het. En vooral: weinig beklijft het. Ik was drukker dan ooit en dat kostte niet alleen veel tijd die anders zou lezen, maar ook aandacht. Nu ik terugkijk op dit boekenjaar valt me vooral op dat ik best wat tegenvallende boeken heb gelezen. Lees verder “De boeken van 2021”
‘Schrijft u over mij maar niks’
Over Nescio. Leven en werk van J.H.F. Grönloh van Lieneke Frerichs
‘Saai’ bestaat niet, zei criticus Arjen Fortuin eens. Daar zit veel in. Wat voor de een saai is, is voor een ander juist razend interessant. En toch is ‘saai’ het woord dat bij me opkomt bij het lezen van de biografie Nescio. Leven en werk van J.H.F. Grönloh, geschreven door Lieneke Frerichs. En ik kan toch niet zeggen dat het onderwerp me niet interesseert. Ik vrees dat ik tegen deze biografie hetzelfde bezwaar heb als tegen sommige andere, zoals die van Willem Frederik Hermans. Lees verder “‘Schrijft u over mij maar niks’”
Algoritmes in bikini
Over Het internet is stuk van Marleen Stikker
‘Trots en schaamteloos vertoonden de eerste locomotieven in 1825 onbarmhartige kamraderen op hun flanken. Toen waren de vrouwen gepantserd, maar de machines liepen in bikini,’ schreef Willem Frederik Hermans in het gelijknamige essay uit 1974. Het stoort Hermans dat de moderne apparaten niet meer kunnen worden opengemaakt. ‘Schroeven of bouten zijn er niet meer aan te ontdekken. De klinknagel en de puntlas werpen onverbiddelijke barrières op tegen de nieuwsgierigheid van vader en zoon. Meer en meer machines komen zelfs dichtgeplakt onder het publiek en kunnen, als ze defect raken, alleen nog maar worden weggegooid.’ In de decennia sinds Hermans dit schreef heeft deze ontwikkeling zich alleen maar verder doorgezet. Dat is niet alleen een probleem voor de knutselende hobbyvader, maar voor ons allemaal. Hoe groot dat probleem is, en van welke aard, legt Marleen Stikker indringend uit in haar boek Het internet is stuk. Lees verder “Algoritmes in bikini”
Het ene streven is niet meer waard dan het andere
Interview met Martijn Knol over zijn roman De lange adem
Zes jaar werkte Martijn Knol aan zijn nieuwe roman De lange adem. Na de novelle Elders uit 2014 is dit zijn vierde roman. ‘In stilte’ werkte hij eraan, zoals de auteursbio op de binnenflap vermeldt. Wie hem op internet zoekt, komt behalve zijn eigen website en blog niet veel tegen. Wat er over Martijn Knol te vinden is, gaat waarschijnlijk over een naamgenoot, wat nog wel eens voor verwarring zorgt. ‘Er is een andere Martijn Knol die aan wielrennen doet. Een tijdje geleden kwam iemand naar me toe en vroeg of ik tips voor hem had. “Ja,” zei ik, “gewoon doortrappen.”’ Zijn plek buiten het centrum van de aandacht bevalt hem wel. ‘Ik ben wel gecharmeerd van schrijvers van wie je helemaal niets weet, zoals Salinger of Elena Ferrante. Het enige wat je kunt doen is hun boeken lezen. Dat vind ik wel mooi. Deze tijd vraagt misschien ook wel om een beetje persoonlijke terughoudendheid en het boek het boek te laten zijn.’ Lees verder “Het ene streven is niet meer waard dan het andere”
Omdat het maar eens voorbij moet zijn
Over Quarantaine. Dagboek in tijden van besmetting van Ilja Leonard Pfeijffer
‘De parasols op Piazza delle Erbe zijn uitgeklapt. De tafeltjes staan ver uit elkaar, maar Stella mag aan mijn tafeltje zitten onder de zoemende zomeravondlucht.’ Het 25 juni 2020 en met deze aantekening sluit Ilja Leonard Pfeijffer de een-na-laatste dag van Quarantaine af, zijn dagboek in tijden van besmetting. De eerste aantekening begon hij op 9 maart. Vanuit zijn woonplaats Genua zag hij van dichtbij hoe Noord-Italië de eerste grote brandhaard van het virus in Europa werd. ‘Ik moet toegeven dat ik het virus aanvankelijk had onderschat.’ Lees verder “Omdat het maar eens voorbij moet zijn”
Dromen tijdens de Great Depression
Over Of mice and men van John Steinbeck
‘Doe je dit om mij te tarten?’ vroeg het bezoek. Het bezoek – het was een hij – keek in de boekenkast, dwaalde met zijn ogen naar de ‘s’ en constateerde met enig ongenoegen dat er niets van John Steinbeck stond. Waarom hij Steinback zo goed vond, weet ik niet meer – het is inmiddels jaren geleden. Nu ik dan eindelijk zelf iets van Steinbeck gelezen heb, snap ik het wel. Mijn nieuwe lievelingsschrijver is hij niet meteen geworden, maar Of mice and men is zonder meer een mooie novelle. Lees verder “Dromen tijdens de Great Depression”
Je kunt verhalen herzien en nieuwe verhalen beginnen
Interview met Sander Kollaard over zijn roman Uit het leven van een hond
‘Zo ziet mijn leven er op dit moment uit,’ zegt Sander Kollaard (1961) ineens. We zitten op een terras in Amsterdam. De schrijver woont in Zweden en is voor tien dagen overgekomen voor de promotie van zijn roman Uit het leven van een hond die eind juni werd bekroond met de Libris Literatuur Prijs. Er is zojuist een enorme hoosbui losgebarsten, maar boven onze tafel hangt een grote parasol. ‘Overal vallen buien en gebeuren vreselijke dingen, maar ik zit lekker droog.’ Lees verder “Je kunt verhalen herzien en nieuwe verhalen beginnen”