boeken en waarom zou je ook? Literatuur heeft haar waarde verloren. Ze doet er totaal niet meer toe. ‘Lezen is voor losers,’ ik heb het onlangs iemand in alle ernst horen zeggen. En de schuldigen? Gemakkelijk wordt gewezen naar andere media zoals televisie en internet. Nu zal professor William Marx een andere diagnose stellen. De literatuur heeft het allemaal aan zichzelf te wijten.
Zijn studie uit 2005 heeft een titel die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat: Het afscheid van de literatuur. Geschiedenis van een ontwaarding 1700 – 2000. Marx is overigens zeker niet de eerste die het einde van de literatuur proclameert, maar wat me aardig leek aan dit boek, was dat Marx niet eenvoudigweg de schuld legt bij andere, nieuw opgekomen media als televisie en computer, maar dat hij de oorzaak zoekt in de literatuur zelf. Die heeft volgens hem een verandering ondergaan die tot haar eigen ondergang heeft geleid. Lees verder “Quod est demonstrandum”
Gerard van het Reve, zoals Teigetje en Woelrat hem zijn blijven noemen. Het was een mooi boekje, al was commentaar bij de foto’s wat fragmentarisch en kort. In Ons leven met Reve vertellen zij het hele verhaal over hun tijd met Reve. ‘Eigenlijk gaat het meer over ons en is Gerard nu eens niet de hoofdpersoon, maar een bijpersoon,’ vertelt Teigetje in een 
van het derde deel van 
beschouwend werk moet ik bijlezen, maar ook bij de romans had ik nog wat te gaan: De God Denkbaar Denkbaar de God. Niet Hermans’ meest geliefde roman en zeker zijn minst begrepen roman. Ik snap waarom. De plot is niet tot nauwelijks na te vertellen. De roman begint met Denkbaar die op het vliegtuig stapt en op zoek is naar belangrijke papieren, maar wat volgt is een aaneenschakeling van gebeurtenissen die waartussen logica ontbreekt, of op zijn minst lijkt te ontbreken. Hermans schrijft vooral associatief. Dat personages uit het raam springen en vervolgens verder wandelen is nog wel het minst verstorende element in deze roman.
