‘Natuurlijk moet je nooit publiekelijk reageren op een recensie – of wat zich zo durft te noemen – maar soms is de verleiding wel tergend.’ Zes jaar geleden schreef ik mijn eerste recensie en de auteur van het boek kon zich kennelijk toch niet inhouden; hij schreef bovenstaande op Twitter. Ik was niet te spreken over het boek, had het het liefst voortijdig weggelegd en was in mijn bespreking nog mild. Vond ik toen. En nog steeds wel, al snap ik ook wel dat de auteur dit geen recensie vindt. Ik ben erg voor een persoonlijke literatuurbeschouwing, maar formuleerde ik het niet al te particulier? Lees verder “Een duik in het archief”
Een duik in het archief
Over zes jaar stukken schrijven