Recensieweb Archives

Prachtige novellen van klassieke snit

Over Rivieren van Martin Michael Driessen

Martin Michael Driessen - Rivieren Een novelle, kom er maar eens om. Een roman, met afstand het populairste literaire genre, díe lezen we. Verhalen en novellen hebben het minder lezers te stellen. Ronduit zonde, zeg ik daar meteen bij, want de novellenbundel Rivieren van Martin Michael Driessen (1954) is schitterend. De grote constante in alle drie de novellen is de prominente rol die rivieren spelen. Maar wie goed leest, ontdekt dat er tal van kleine elementen zijn – een naam, een beeld – die in meerdere verhalen terugkomen, wat de bundel een mooie samenhang geeft. Lees verder “Prachtige novellen van klassieke snit”

Dichtung en Wahrheit

Over Huis voor het hiernamaals van Guido Snel

Huis voor het hiernamaals Guido Snel Hoe goed kun je een ander kennen? Waar houdt de geschiedschrijving op en begint de verbeelding? In de bundel Huis voor het hiernamaals brengt Guido Snel de levensverhalen bijeen van zijn dierbaren, van bewonderde schrijvers tot zijn eigen familie. In vijftien verhalen beschrijft hij hun levens en reflecteert hij op het vermogen om ze te kúnnen beschrijven. Snel ontziet zichzelf daarbij niet: ‘Zo raak ik de pijn niet. Het scalpel moet dieper, in mijn eigen vlees, in dat van mijn ouders. Maar hoe doe je dat, snijden in je eigen vlees?’ Lees verder “Dichtung en Wahrheit”

Dramatisch jachtongeval

Boven op de Luberon in de Provence staan twee gedenkstenen: één voor een everzwijn en één voor een jager. Het zette de verbeelding van Isabelle Rossaert in werking: wie was Max, voor wie de ene steen was geplaatst? En bestond dat everzwijn wel of was zijn bestaan slechts een mythe in het dorpje Cucuron? Rossaerts debuut Dat is wat ik bemin is een zoektocht naar een verklaring, strak gecomponeerd en met mooie beschrijvingen die de lezer moeiteloos meenemen naar het zuiden van Frankrijk.

Lees verder “Dramatisch jachtongeval”

Geschreven zelfportret

Een voorwerp of een herinnering, meer heeft Nicolaas Matsier niet nodig om zijn gedachten in werking te stellen. In Compositieportret schetst hij een beeld van zichzelf in zestig korte hoofdstukken, elk niet langer dan een paar pagina’s. ‘Zo onthult dit mozaïek in stukjes en beetjes wie Nicolaas Matsier is, wat hem heeft gevormd en wat hem intrigeert,’ zoals de achterflap uitlegt. Deze stukjes en beetjes hebben een columnachtig karakter – sommige stukken verschenen ook op de achterpagina van het NRC. Matsier vindt zijn onderwerpen in het alledaagse en beschrijft zijn observaties mooi, maar te vaak hebben zijn stukken niet veel meer om het lijf dan een voortreffelijke stijl. Wat mist is een beschrijving die het bekende op een nieuwe manier laat zien.

Lees verder “Geschreven zelfportret”

Omkijken naar het verleden

In zijn nieuwe roman De langste nacht brengt Otto de Kat de verhaallijnen uit zijn vorige romans samen. ‘Van alle drie de personages loop ik nog steeds na te denken hoe het met ze zou gaan,’ zei hij in een interview na verschijning van Bericht uit Berlijn. Stond in die roman de diplomaat Oscar Verschuur centraal, nu is zijn dochter Emma de hoofdfiguur. Inmiddels 96 jaar oud, trekt ‘s nachts haar leven aan Emma voorbij. Een leven van geluk, gemis en half geopenbaarde geheimen dat Otto de Kat mooi invoelbaar weet te maken. ‘Ze heeft zoveel gezien en niet begrepen, ze is zo lang een telkens terugkerend verleden ontvlucht, ze is zo bang geweest voor het onkenbare van alles, voor de reis terug. Nu kijkt Emma eindelijk om.’ Lees verder “Omkijken naar het verleden”

Geen weg terug

In 2008 werd in Amsterdam een meisje veroordeeld voor het ontvoeren van een baby. Ze had haar gedetineerde vriend verteld dat ze zwanger was en toen hij uit de gevangenis kwam, moest ze hem een kind kunnen laten zien. De ontvoering zag ze als enige uitweg uit het web van leugens dat ze zelf geweven had. Hannah van Munster schreef haar tweede boek Onder de dreven over deze geschiedenis. Ze neemt hiervoor eenzelfde uitgangspunt: een wanhopig meisje, een vriend in de gevangenis en de leugen van een zwangerschap. De rest is de eigen fictie van Van Munster. In een mooie proloog beschrijft Van Munster het laatste moment waarop de leugens van geluk en van een gezin nog overeind staan. De volgende morgen zal zowel haar leven instorten als het zijne, maar nu nog niet. ‘Een nacht voor een leven.’ Lees verder “Geen weg terug”

Vergeefs zoeken naar verklaringen

Over De derde persoon van Thomas Heerma van Voss

Na twee romans is er nu een verhalenbundel van Thomas Heerma van Voss: De derde persoon. Vanaf het omslag staren verschillende ogen de lezer aan. Net als de hoofdpersonen, veelal niet in staat tot echt contact met een ander, een echt gesprek, beperken zij zich tot observeren. Heerma van Voss beschrijft het ongemakkelijke gevoel waarmee zijn personages in het leven staan. Om greep te krijgen op hun leven zijn ze op zoek naar ‘de kleinste details, snakkend naar patronen, verklaringen die zich niet openbaarden.’ Lees verder “Vergeefs zoeken naar verklaringen”

Leesplezier

Iedereen kent wel het type: een buurman die de hele dag uit het raam kijkt en alles van zijn buren weet. Alleen al de wetenschap dat zo’n buurman je in de gaten houdt, kan beangstigend zijn, laat staan dat hij ook nog tot actie overgaat. En dat is precies wat de onderbuurman van schrijver M. doet in de nieuwe roman van Herman Koch. Geachte heer M. houdt de lezer tot het einde in spanning.

‘Geachte heer M.,’ begint de onderbuurman. ‘Ik wil beginnen met u te zeggen dat het inmiddels beter met me gaat. Ik doe dat omdat u waarschijnlijk helemaal niet weet dat het ooit slechter met mij is gegaan. Veel slechter zelfs, maar daar kom ik later nog wel op terug.’ Ook heeft hij ‘bepaalde plannen’ met M. Al snel vermoedt de lezer een lichte obsessie bij deze creep, want nauwkeurig houdt hij ook de post in de gaten en dringt hij zich op aan de veel jongere en o zo mooie vrouw van M. Het eerste deel van Geachte heer M. is meteen pakkend. Lees verder “Leesplezier”

Verzonnen of waarachtig: is er een verschil?

De boeken die dit jaar de shortlist van de Libris Literatuurprijs haalden, delen een interesse voor het grensgebied tussen waarheid en fantasie, tussen fictie en non-fictie. Vaak wordt de lezer in het ongewisse gelaten over de verhouding tussen waargebeurde elementen in het boek en imaginaire toevoegingen van de schrijver. Dit leidt regelmatig tot een interessant spel met de identiteit van de personages en de schrijvers als inzet.

Dit is het rapport van de Schaduwjury van Recensieweb voor de Libris Literatuurprijs 2014. Door Just Houben , Bob Hopman, Johan Bordewijk en Suzanne van der Beek Lees verder “Verzonnen of waarachtig: is er een verschil?”

Haast is er nergens

Over Berichten van een zakenman van D. Hooijer

‘Haast is er nergens,’ schreef D. Hooijer aan haar uitgever Van Oorschot vorig voorjaar – haar nu verschenen roman Berichten van een zakenman was nog niet definitief af. Ze kampte weliswaar met haar gezondheid, maar haar overlijden eind september kwam toch onverwacht. Haar roman kwam nog af en is nu verschenen. Met Berichten van een zakenman heeft ze een prachtig, Hooijeriaans verhaal nagelaten.

In haar kenmerkende stijl, met eenvoudige zinnen waarachter een hele wereld schuilgaat, beschrijft D. Hooijer de lotgevallen van vier homoseksuele mannen. Peter Landsman valt op oudere mannen. Hij verlaat zijn vriend Carl, die verliefd is geworden op een ander, en gaat terug naar zijn oude geliefde Reggy, een Indonesische man die nog getrouwd is met zijn vrouw Petula en tegelijkertijd een relatie heeft met zijn iets oudere oom Ted. Gecompliceerde liefdesrelaties: het doet denken aan het verhaal ‘Sleur is een roofdier’ uit de gelijknamige verhalenbundel waarmee Hooijer in 2008 de Libris Literatuurprijs won. Lees verder “Haast is er nergens”

Categorie: Recensieweb