Tag: Willem Frederik Hermans

Een onverfilmbaar boek noemde Jan Blokker, voormalig directeur van het Filmfonds, Nooit meer slapen. Vaak werden er plannen gemaakt, maar steeds werden ze niet gerealiseerd. Ik herinner me het Willem Frederik Hermans filmfestival op de UvA meer dan tien jaar geleden. Daar werden de verfilmingen vertoond van de verhalen ‘Paranoia’ en ‘De blinde fotograaf’ van Adriaan van Ditvoorst uit de jaren zestig en zeventig en kwam regisseur Gerrard Verhage praten over zijn plannen voor een film van Nooit meer slapen. Het zou wederom bij een plan blijven. Tot nu: Boudewijn Koole heeft met Beyond sleep – naar de Engelse titel van het boek – een dappere verfilming van Hermans’ roman gemaakt. Lees “Nooit meer slapen: het boek was beter anders (II)” verder

Natte sokken, overal muggen en nooit wordt het donker. In Willem Frederik Hermans’ meesterwerk Nooit meer slapen ondergaat de ambitieuze geoloog Alfred Issendorf vele ontberingen in een poging om de hypothese van zijn promotor te bewijzen: de meren in het noordelijke deel van Noorwegen zijn niet gevormd door ijs zoals algemeen wordt aangenomen, maar door meteoorinslagen. Ik las de roman meer dan tien jaar geleden voor het eerst. Het is me altijd bijgebleven als een groots werk, en bij herlezing nu — naar aanleiding van de verfilming Beyond sleep — vind ik het zo mogelijk nog beter. Lees “Nooit meer slapen: het boek was beter anders” verder

Ik loop ernstig achter met de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans. Met name de delen beschouwend werk moet ik bijlezen, maar ook bij de romans had ik nog wat te gaan: De God Denkbaar Denkbaar de God. Niet Hermans’ meest geliefde roman en zeker zijn minst begrepen roman. Ik snap waarom. De plot is niet tot nauwelijks na te vertellen. De roman begint met Denkbaar die op het vliegtuig stapt en op zoek is naar belangrijke papieren, maar wat volgt is een aaneenschakeling van gebeurtenissen die waartussen logica ontbreekt, of op zijn minst lijkt te ontbreken. Hermans schrijft vooral associatief. Dat personages uit het raam springen en vervolgens verder wandelen is nog wel het minst verstorende element in deze roman.

‘Wat er overigens gebeurt in deze met een surrealistische associatie-techniek aan elkaar gebreide fantasie is niet erg interessant,’ schreef criticus H.A. Gomperts in zijn recensie bij verschijnen van de roman. ‘Hij heeft zich vooral ingespannen om grappig te zijn, wat hem heel slecht afgaat.’ Volledig mee eens. Het is inderdaad ontluisterend om Hermans’ grapjes te moeten lezen. Iets met Van Duinkerken en fossielen. Of: ‘Perk, bloem en gans, dat was allemaal jacques.’ Lees “WFH: ‘Alle begrijpelijkheid heb ik er opzettelijk uitgewipt.’” verder