2013: het jaar in boeken

Een jaar geleden begon ik met justread, voornamelijk om bij te houden wat ik allemaal las. Nu een jaar verder: hoe was 2013 als boekenjaar? Ik kijk terug en zie dat ik slechts twintig boeken heb gelezen – een snellezer ben ik nooit geweest. Infinite Jest hield mij ruim drie maanden bezig en daarbij las ik ook literaire tijdschriften. Terugkijkend zie ik ook dat ik niet ben toegekomen aan Winterhanden van Stephan Enter, wat ik vorig jaar echt nog van plan was. Te veel andere boeken drongen voor. Enter schuift door naar 2014 – echt.

Maar behalve aantallen – waren het goede boeken? Zeker. Geen enkel boek niet uitlgelezen, al viel Bomans’ insectenboek me wel erg tegen. En over Het afscheid van de literatuur was ik ook niet heel erg te spreken, maar de rest was allemaal de moeite waard of zelfs meer dan dat.

Het jaar van de Amerikanen

Eerder noemde ik al Joost de Vries als ontdekking van het jaar, maar daar zat zoals gezegd wel een grote beperking aan vast. Als het niet gaat om wat er in 2013 verschenen is, maar wat ik dit jaar gelezen heb, dan is het toch wel een jaar van Amerikanen geweest. Uiteraard met Infinite Jest, maar ook onlangs nog The Circle. En laat ik zeker Jeffrey Eugenides niet vergeten. The marriage plot is echt een van de beste boeken die ik dit jaar gelezen heb.

Wat non-fictie betreft steken James Wood en Teigetje en Woelrat er bovenuit. Van How fiction works ben ik nog onder de indruk: hoe scherp Wood leest is buitengewoon. Ons leven met Reve bood – ik las het niet lang na Maas’ derde deel van de Revebiografie – een prachtig portret van de schrijver én zijn voormalige geliefden. Geen overzicht van dagelijkse bezigheden, maar wel een boek met een visie op Reve.

Het eerste deel van de biografie van Willem Frederik Hermans ga ik binnenkort lezen. Ik hoop dat biograaf Otterspeer iets van de geest van Teigetje en Woelrat heeft meegenomen in zijn boek.