Vakantiebestemming Lanzarote

Over Lanzarote van Michel Houellebecq

Michel Houellebecq - LanzaroteHet landschap van Lanzarote heeft in zijn ruige schoonheid toch ook veel lelijks. Kale vulkaanhellingen, veel grijze stenen met slechts hier en daar een lage groene struik. Het is dat alle stadjes fel wit geschilderd zijn, anders was het helemaal een grauwe bedoening. Op slechts vier uur vliegen is het vanwege het aangename klimaat een ideale bestemming voor gepensioneerden om te overwinteren. Een toeristencentrum als Puerto del Carmen is dan ook volledig op hen ingericht: een boulevard waar je kunt kopen ter afwisseling van het strand en de excursies. En er zijn enorme buffetrestaurants die in het laagseizoen toen ik er was, halfleeg, een troosteloze indruk maakten. Lanzarote: een ideale setting voor een verhaal van Michel Houellebecq.

Toeristische attracties

‘Kan Lanzarote al met moeite wedijveren met Corfu en Ibiza in de categorie techno crazy afternoon-vakanties, het eiland leent zich om redenen die voor zich spreken nog minder voor ecotoerisme,’ aldus de verteller van de novelle. En voor de cultuur hoef je er ook al niet heen: oude kloosters en dergelijke bezienswaardigheden zijn door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen vergaan. Toch wordt dit de vakantiebestemming van de naamloze hoofdpersoon van Lanzarote. Hij is in de veertig, alleen en hij verwacht niet veel meer van het leven. Zijn gerief haalt hij uit masturberen voor sexy clipjes op MTV – helemaal Houellebecq dus.

Vanuit het hotel zijn er excursies naar Fuerteventura of het Parque Nacional de Timanfaya waar je op een kameel de vulkaan op mag of in een touringcar door het maanlandschap wordt rondgereden. Maar de grootste attractie van de vakantie blijkt het Duitse stel Pam en Barbara. Waar ik vooral gepensioneerden zag op Lanzarote, ligt de leeftijd in Houellebecqs novelle wat lager.

Lanzarote - Michel Houellebecq
‘Het eiland leent zich om redenen die voor zich spreken nog minder voor ecotoerisme.’ Foto’s: Michel Houellebecq

 

Ontspoord wezen

Kort als Lanzarote is – fijn vertaald overigens door Kiki Coumans – weet Houellebecq zijn vertrouwde wereld neer te zetten. We leven in een Westerse wereld vol vrijheid, maar wat heeft het ons gebracht? All-inclusive vakanties voor budgetprijzen, gemakkelijke seks, maar vooral eenzaamheid en de vraag wat we van het leven mogen verwachten.

Lanzarote puur als voorstudie zien voor latere romans, is de novelle tekort doen

Wie ander werk van Houellebecq gelezen heeft zal veel herkennen. Veel elementen zou de schrijver in latere romans verder uitwerken: de (seks)vakanties in Platform en een sekte die seksuele vrijheid voorstaat voor een beter leven komt opnieuw terug in De mogelijkheid van een eiland. Net als de Azraelieten in Lanzarote zijn de Elohimieten uit laatstgenoemde roman bezig met de techniek van het klonen en hebben ze hun belangrijkste filiaal op hetzelfde eiland. Maar Lanzarote puur als voorstudie zien, is de novelle tekort doen. Waar Houellebecq in zijn romans uitgebreid ruimte heeft, lukt het hem in Lanzarote ook in kort bestek om de mens neer te zetten als een ontspoord wezen, doorgeslagen in consumentisme en vrije seks.

Crazy afternoon

De hoofdpersoon doet een poging geen eenzame vakantie te hebben. Hij probeert aansluiting te vinden bij Pam en Barbara, wat ook lukt. Maar Houellebecq lijkt die verbinding meteen te ondermijnen door hun ontmoetingen te beschrijven in een pornografisch register – waar dan weer een gevoel van eenzaamheid van uitgaat.

Ik ging meteen de zee in, samen met Pam en Barbara. Doordat ik steeds op een paar meter afstand van ze was, had ik een beetje het gevoel betrokken te zijn bij hun spelletjes. Ik had de indruk dat het wel eens leuk kon worden als ik nog wat in het water bleef. En inderdaad, toen ik me weer ging afdrogen lagen ze al tegen elkaar aan op hun handdoeken. Pam had een hand in het kruis van Barbara gelegd, en duwde zachtjes haar benen uit elkaar.

De techno ontbreekt, maar verder wordt het wel een crazy afternoon. Veel crazier in ieder geval dan mijn dagen op Lanzarote. Een sporttoernooi bracht mij naar het eiland. Een extra dag voor mijn terugvlucht nog wat rondgereden op het eiland en een paar bezienswaardigheden bezocht. Die avond kwam een muzikant met zijn gitaar bij ons aan tafel La macarena spelen…

Ieder zo zijn voorkeuren, maar ik geloof niet dat ik voor vakantie naar Lanzarote wil.

Michel Houellebecq – Lanzarote. Midden in de wereld (met foto’s van de auteur).
vert. door Kiki Coumans
cassette met 2 paperbacks
z.d. De Arbeiderspers

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte