Schuldig kinderspel

Over Het beroep van mijn vader van Sorj Chalandon

sorj chalandon het beroep van mijn vaderWelke keuze heb je als kind? Kun je je ouders ook níet vertrouwen? In Het beroep van mijn vader blikt de Franse schrijver en journalist Sorj Chalandon via zijn alter ego Émile terug op zijn jeugd. Het was een jeugd die gedomineerd werd door zijn paranoïde en agressieve vader, André Choulans. Aanvankelijk lijken diens anekdotes over zijn carrière als zanger of voetballer nog gewoon sterke verhalen. Ernstiger wordt het als hij zegt ook spion te zijn geweest en adviseur van president Charles de Gaulle. Wanneer André zich verraden voelt door De Gaulle, maakt hij op een ochtend van zijn twaalfjarige zoon ook een geheim agent: ‘Sta op, rebel!’ Lees verder “Schuldig kinderspel”

Terug naar huis

Over Een bezoek van Maeve Brennan

Maeve Brennan Een bezoekDe feestdagen, het einde van het jaar – vaak een synoniem voor gezelligheid. Weken voor kerst hoor je Chris Rea al onderweg zijn naar huis. Dikke pakken sneeuw denk je er vanzelf al bij, en wanneer hij dan eindelijk thuis zal aankomen wéét je dat er kaarsjes branden achter half beslagen ramen. Misschien spint er ook nog wel een poes ergens in een vensterbank. Lees verder “Terug naar huis”

De grandeur van alledaagse gebeurtenissen

Over Uit het leven van een hond van Sander Kollaard

sander kollaard uit het leven van een hond‘Het hart klopt.’ Henk wordt wakker en dit is zijn eerste gedachte. In zijn nieuwe roman Uit het leven van een hond beschrijft Sander Kollaard de dag van Henk die volgt op deze gedachte. Deze dag uit het leven van een hond is net zo goed als een dag uit het leven van Henk. Kollaard volgt zijn personage op deze ogenschijnlijk doodgewone zaterdag. En terwijl hij dat doet, richt hij zijn blik ook soms achteruit naar Henks verleden, en naar het leven dat nog voor hem ligt. Het levert een intiem portret op van alledaagse gebeurtenissen, die onderdeel blijken te zijn van een grootser verhaal. Lees verder “De grandeur van alledaagse gebeurtenissen”

Onverwacht onthutsend

Over De weg naar zee van Elke Geurts

elke geurts de weg naar zeeHoe je je kunt vergissen bij een eerste indruk. Het gebeurde me bij de eerste pagina’s van De weg naar zee van Elke Geurts. Dat boek kwam even tussendoor. Kon ook makkelijk: nog geen 160 pagina’s, vrij ruim gezet. Ook het verhaal leek prima voor even tussendoor. Tessa loopt met haar dochter in de bolder­kar door de duinen naar zee. Ondertussen lees je haar gedachten en blijkt ze nogal perfectio­nistisch te zijn. Geurts laat net genoeg afstand tot haar personage om je – nou ja, mij – dit al helemaal fout te laten zien gaan. ‘Die gaat zichzelf nog tegenkomen,’ dacht ik in het begin. Ik ging er eens goed voor zitten. Lees verder “Onverwacht onthutsend”

Vele vormen van liefde

Over Liefde, als dat het is van Marijke Schermer

Marijke Schermer -Liefde als dat het isGoeie vraag wel, wat liefde is. In haar nieuwste roman Liefde, als dat het is onderzoekt Marijke Schermer verschillende soorten van liefde. Voorbije liefde na jaren huwelijk, liefde voor je kinderen, liefde voor je ouders, buitenechtelijke liefde, verse verliefdheid, passie – als dat ook liefde is. Om al deze vormen van liefde in beeld te krijgen richt Schermer haar blik op het gesprongen huwelijk van David en Terri. Lees verder “Vele vormen van liefde”

Het beest binnen

Over Het echte leven van Adeline Dieudonné

Adeline Dieudonné - Het echte levenVan alle opgezette dieren is de hyena de meest angstaanjagende. In het huis van de hoofdpersoon van Het echte leven, een meisje van tien jaar, zijn vier kamers. Eén voor haar ouders, één voor haar broertje, één voor haarzelf en één voor de kadavers. Deze debuutroman van de Belgische actrice en theater­maakster Adeline Dieudonné is een macabere vertelling waarin het meisje probeert te ontkomen aan dit huis vol dode beesten. Lees verder “Het beest binnen”

Meer dan het balsemen van een lijk

Over Kamers antikamers van Niña Weijers

Niña Weijers - Kamers antikamersMet haar leven als basismateriaal maakt ze van de werkelijkheid een laboratorium. In haar tweede roman Kamers antikamers laat Niña Weijers (1987) herinneringen, verleden, heden en alternatieve, mogelijke versies van die werkelijkheden samenvloeien. De roman heeft vele verhaallijnen en -lijntjes die misschien niets en misschien wel iets met elkaar te maken hebben. Aan de lezer de taak om hier gedachten over te vormen – wat geen gemakkelijke taak is, want de roman verzet zich op allerlei manieren tegen eenduidige betekenis­geving. Lees verder “Meer dan het balsemen van een lijk”

Het plezier van een goede vervalsing

Over Zwart licht van María Gainza

Maria Gainza - Zwart lichtMet Zwart licht blijft María Gainza (Buenos Aires, 1975) op bekend terrein. Net als haar debuut Oogzenuw gaat het in deze nieuwe roman over beeldende kunst. Specifieker nog: het draait om het onderscheid tussen een ‘echt’ werk en een vervalsing. De naamloze verteller van het verhaal, een jonge kunstcritica, probeert de roman lang meer te weten te komen over drie vrouwen: kunsttaxateur Enriqueta Macedo, de Oostenrijkse kunstenares Mariette Lydis en de enigmatische meestervervalser La Negra. Lees verder “Het plezier van een goede vervalsing”

De dood en de illusie dwalen door verhalen

Over Mijn eerste moord van Martin Michael Driessen

Martin Michael Driessen - Mijn eerste moordDe laatste jaren heeft Nederland Martin Michael Driessen (1954) leren kenen als schrijver; zeker sinds hij met de novellebundel Rivieren uit 2016 de ECI Literatuurprijs won. Maar hij is ook opera- en toneelregisseur en die achtergrond schemert door in zijn schrijven. Bij het lezen van zijn werk ontstaat de indruk dat hij zich graag van verschillende toneelgenres bedient. Bundelde Driessen in Rivieren drie tragedies, zijn vorig jaar verschenen roman De pelikaan was een komedie en in zijn nieuwe verhalenbundel Mijn eerste moord heeft hij een aantal korte verhalen opgenomen met het karakter van een klucht. Lees verder “De dood en de illusie dwalen door verhalen”

Een gewoon, goed boek

Over Manhattan Beach van Jennifer Egan

Hoe een succesroman een vloek kan zijn. De laatste roman van Jennifer Egan, Manhattan Beach, werd welwillend ontvangen, maar er werden altijd reserves geuit. Het was goed, Egan kan schrijven, luidden de kritieken ongeveer, maar het was geen Visit from the good squad, de roman waar ze een Pulitzerprijs voor kreeg. Díe roman was gewaagd qua compositie, een mozaïek van verhalen die een beetje of zijdelings met elkaar te maken hadden. Wat dat betreft is Manhattan Beach een tamelijk klassiek opgezette historische roman. Maar moet dat per se een bezwaar zijn? Lees verder “Een gewoon, goed boek”

Blijf op de hoogte