Tag: Merijn de Boer

Het omslag van de nieuwe roman van Merijn de Boer toont een blote vrouw in de wei. Achter haar twee koeien. Het is de foto die gebruikt is voor de beroemde verkiezings­poster van de PSP in 1971. De Boers roman speelt zich af in een vergelijkbaar milieu van linkse idealisten, zij het in de jaren tachtig. Wanneer zijn oude vriend Bronno hem komt opzoeken in New York, komen bij diplomaat Bernhard herinneringen boven aan deze tijd. Meer dan dertig jaar geleden maakte hij deel uit van de Saamhorigheidsgroep. Eigenlijk was hij niet zo idealistisch, paste er ook niet echt bij, maar nu realiseert hij zich dat die periode, decennia geleden, de enige écht gelukkige tijd in zijn leven was. Lees verder “Eén jaar écht gelukkig”

Laatst hoorde ik het weer van een boekhandelaar: verhalenbundels verkopen niet. Alleen die van Alice Munro, zei hij, maar die schreef dan ook geen romans. Merijn de Boer schrijft wel romans, De nacht (2014) en ‘t Jagthuys (2016) en heeft nu weer een nieuwe verhalenbundel. Met De geur van miljoenen bewijst hij, na zijn debuutbundel Nestvlieders, andermaal het ongelijk van hen die het genre links laten liggen. Lees verder “Bedreigde burgermannen”

In mijn tijdlijn duiken de laatste tijd veel reisboeken op. Over hoe je volgens die en die het beste reist. Of een boek vol tips voor als je in de yurt naast je alleen maar contant kunt betalen en meer van dat soort euvel. Het is er natuurlijk ook de tijd voor: na de eindexamens moeten nichtjes of buurjongens een leuk cadeau voor hun tussenjaar. Echter, alles wat je over reizen zou moeten weten staat ook in het verhaal ‘Balthasar Tak’ uit debuutbundel Nestvlieders van Merijn de Boer. Lees verder “Nestvlieders: vier prachtige verhalen over verval”