Met het abonnement op de Groene Amsterdammer krijg je eens in de zoveel weken De Gids erbij. Het oudste literaire tijdschrift van Nederland krijg je bij een ander blad, opdat het misschien nog door sommigen gelezen wordt. Vermoedelijk heeft het anders te weinig lezers. En De Gids is niet het enige tijdschrift dat (te) weinig abonnees heeft. En hadden literaire tijdschriften al weinig abonnee-inkomsten, de overheid besloot begin dit jaar ook om nog maar vier tijdschriften subsidies te geven: Hollands Maandblad, Liter, Das Magazin en Terras. De Revisor en Tirade bijvoorbeeld, de tijdschriften die ik tijdens mijn studie het vaakst ben tegengekomen, denk ik, hebben het maar uit te zoeken.
Wat is dat toch, met die literaire tijdschriften, dat niemand die leest – al deed ik dat zelf ook nooit, haast ik te vermelden. Want in het literaire tijdschrift gebeurt het toch zeker, de nieuwe literatuur? Nieuwe stromingen ontstaan er. Vers werk van nieuwe auteurs, voorpublicaties. Ten minste, als ik artikelen en literatuurgeschiedenissen mag geloven die ik heb gelezen. En kijk maar: Jeroen Brouwers’ ‘De nieuwe revisor’ was een heel nummer Tirade (nr. 250). Reve’s ‘reisbrieven’ stonden eerder in datzelfde tijdschrift voordat ze in Op weg naar het einde gebundeld werden. Het prachtige debat ‘De taak van de schrijver’ duurde drie Revisors. Wat wil je nog meer?
Maar toen in zelf ooit eens een nieuwe Tirade (nr. 413) kocht ergens in 2006 (ik kocht het voor specifiek een stuk) viel het me tegen. Verhalen van Wulfert van den Brink? Meh. De Revisor verschijnt nog maar twee keer per jaar. Hoe het met de andere tijdschriften gesteld is, weet ik niet eens. Maar een paar maanden geleden kwam ik Das Magazin tegen, het jongste literaire tijdschrift van Nederland. Inmiddels heb ik een paar nummers ervan gekocht en een abonnement. Het literaire tijdschrift (c.q. Das Magazin) geef ik een (nieuwe) kans!
De Linda van de Nederlandse letteren
Het is niet geheel verwonderlijk dat dit nieuwe tijdschrift wel een subsidie kreeg toegewezen van de overheid. In no time is het uitgegroeid tot het grootste tijdschrift van Nederland. En ze brengen literatuur op een andere wijze dan je van andere tijdschriften gewend bent: leuk en speels. Of, zoals het ook wel genoemd is, de Linda van de Nederlandse letteren.
Literatuur hoeft er inderdaad niet als een vod uit te zien
Het uiterlijk van Das Mag is werkelijk geweldig. Zeker in vergelijking met andere tijdschriften:De gids is een krant, een wegwerpproduct. Tirade is nog altijd Tirade: een te dunne en te hoge paperback. De Revisor is tegenwoordig een tijdschrift in boekvorm. Das Mag lijkt een beetje op de oude Revisor, qua formaat redelijk groot en veel illustraties. Per pagina betrekkelijk weinig tekst en veel lege ruimte. Toine Donk en Daniël van der Meer, oprichters van Das Magazin, hebben met opzet voor een mooi blad gekozen.
Literatuur hoeft er inderdaad niet als een vod uit te zien en daarin geef ik ze groot gelijk. Verder de genoemde illustraties, verluchtigde paginaranden en altijd een uitdagende cover. Zo bestonden er van het vorige nummer (# 6, Het jong) twee versies: een met een gewoon omslag met een tekening uit een kinderboek en een waarvan het omslag is bekliederd met het gekras van een kind. Het enige nadeel van de bladspiegel met die smalle kolommen is dat het zo verschrikkelijk veel hoerenjongen en weeskinderen oplevert. Maar dat is dan ook het enige.
Als extra gimmick komt er bij ieder nummer ook nog een ‘handleiding’ over een bepaald onderwerp. Jan Jaap van der Wal schreef er een over ‘De arbeidsongeschiktheidsverzekering’, maar even goed kan het gaan over ‘Het papieren zakdoekje’ of ‘Het elektrisch strijkijzer’. Een grapje is het, maar wel van het soort dat als het van een ‘verzamelauteur’ was, je er antiquarisch grof geld voor moest betalen.
Eerst overtuigd op papier begonnen, maar sinds kort is er ook een digitale afdeling: De Courant. Ook online ziet het er allemaal goed uit. Maar is het ook wat, Das Magazin? Daarover later een andere post. Wordt vervolgd dus.
Das Magazin
83 p.
Babel & Voss Uitgevers