Het ene streven is niet meer waard dan het andere

Interview met Martijn Knol over zijn roman De lange adem

Martijn-Knol-De-lange-ademZes jaar werkte Martijn Knol aan zijn nieuwe roman De lange adem. Na de novelle Elders uit 2014 is dit zijn vierde roman. ‘In stilte’ werkte hij eraan, zoals de auteursbio op de binnenflap vermeldt. Wie hem op internet zoekt, komt behalve zijn eigen website en blog niet veel tegen. Wat er over Martijn Knol te vinden is, gaat waarschijnlijk over een naamgenoot, wat nog wel eens voor verwarring zorgt. ‘Er is een andere Martijn Knol die aan wielrennen doet. Een tijdje geleden kwam iemand naar me toe en vroeg of ik tips voor hem had. “Ja,” zei ik, “gewoon doortrappen.”’ Zijn plek buiten het centrum van de aandacht bevalt hem wel. ‘Ik ben wel gecharmeerd van schrijvers van wie je helemaal niets weet, zoals Salinger of Elena Ferrante. Het enige wat je kunt doen is hun boeken lezen. Dat vind ik wel mooi. Deze tijd vraagt misschien ook wel om een beetje persoonlijke terughoudendheid en het boek het boek te laten zijn.’ Lees verder “Het ene streven is niet meer waard dan het andere”

Verbonden door een draad

Elders Martijn KnolAlleen het omslag al maakte mij benieuwd naar Elders van Martijn Knol. Frisbees komen namelijk niet vaak voor in de literatuur. Slechts drie voorbeelden kende ik, en in twee daarvan was het slechts in een flits. Zo wordt er in de meesterlijke novelle van Peter Verhelst De memoires van een luipaard een frisbee gegooid, heel terloops:

Een jongen gooide een frisbee naar een jongen die aan de andere kant van de straat stond. Rakelings over de daken van de auto’s.

Lees verder “Verbonden door een draad”

Blijf op de hoogte