Ik ben er zo een, ja. Ieder jaar op de laatste tien dagen van het jaar herlees ik De avonden, een hoofdstuk voor elke dag. Of ik herluister, acht cd’s door Reve zelf voorgelezen. Hoe vaak ik het verhaal nu gehoord of gelezen heb, weet ik niet meer, maar minstens tien keer, waarschijnlijk wel vijftien keer. Herlezen is het echte lezen, zeggen sommigen. Dat klinkt wat pretentieus, maar ontegenzeggelijk is het waar dat ik er steeds weer wat nieuws in ontdek. Of dat ik oog krijg voor net weer wat anders in het verhaal. Dat zegt natuurlijk vooral wat over hoe ik in de loop van de jaren ben veranderd – het verhaal blijft hetzelfde. Dit jaar viel me ineens een detail op, waar ik gek genoeg niet eerder op lette. Lees verder “De avonden, een detail”
Tag: Gerard Reve
Maar we missen Gerard wel
In 2010 verscheen Huize Het Gras, de catalogus van een fototentoonstelling over de Friese tijd van 
Gerard van het Reve, zoals Teigetje en Woelrat hem zijn blijven noemen. Het was een mooi boekje, al was commentaar bij de foto’s wat fragmentarisch en kort. In Ons leven met Reve vertellen zij het hele verhaal over hun tijd met Reve. ‘Eigenlijk gaat het meer over ons en is Gerard nu eens niet de hoofdpersoon, maar een bijpersoon,’ vertelt Teigetje in een interview. Dat is natuurlijk maar ten dele waar: voor het grootste deel gaat het wel over Reve, maar in dit boek lezen we ook uitgebreid hoe zijn voormalige geliefden deze periode beleefd hebben.
In korte hoofdstukken vertellen Teigetje en Woelrat hun herinneringen aan de periode met Reve. Eerst alleen Teigetje, vanaf 1969 komt Woelrat erbij en gaan zij als trio verder. Helaas worden nergens brieven van Reve geciteerd (vermoedelijk geen toestemming), maar fragmenten van brieven van Teigetje en Woelrat zijn wel opgenomen. En dat maakt veel goed. Lees verder “Maar we missen Gerard wel”
Nog meer Reve
Ik heb het al enige tijd, maar nog nooit echt in gekeken. Wel de foto’s bekeken natuurlijk. Het lezen 
van het derde deel van Reve’s biografie deed me het het nu wel lezen. Niet alleen omdat het in tegenstelling tot de boeken van Maas lekker dun was, maar ook omdat ik toch wel benieuwd was naar de dagelijkse gang van zaken in huize Van het Reve – toen heette hij nog gewoon Van het.
Huize Het Gras is verschenen als catalogus bij de gelijknamige fototentoonstelling uit 2010. Het boek toont een flink aantal foto’s van Reve – al hebben Teigetje en Woelrat er nog veel, veel meer gemaakt. Naast de foto’s staat een bijschrift; soms verklarend wat we zien, soms meer een algemene herinnering. En wat zien we? Lees verder “Nog meer Reve”
Reve’s biografie eindelijk compleet
Hét boek van 2012 is toch wel De late jaren 1975 – 2006, deel 3 van de Reve-biografie. Niet zozeer 
omdat het het beste boek van afgelopen jaar was –er zijn meerdere boeken die daarvoor in aanmerking komen- , maar wel omdat er zo naar uitgekeken werd. De publicatie heeft enige jaren vertraging opgelopen door conflicten met Reve’s erfgenaam Joop Schafthuizen. In hoger beroep bepaalde de rechter dat het boek toch mocht verschijnen (zij het in gecensureerde vorm) en eind oktober lag het ineens in de winkel. Eindelijk is de biografie compleet, meer dan 2000 pagina’s lang.
Biograaf Nop Maas had zich tot doel gesteld om het leven van Reve zo nauwgezet mogelijk in kaart te brengen. Hij schotelt zijn lezers een indrukwekkende hoeveelheid feiten en feitjes voor over het doen en laten van Reve. Deze aanpak heeft veel prachtigs opgeleverd, maar is niet geheel vrij van kritiek gebleven. Misschien was het namelijk wel een beetje te veel van het goede en had Maas iets kritischer moeten zijn in zijn selectie. Zo kun je je afvragen of het noemen van die ene auto-inbraak nu echt een beter inzicht geeft in het leven en werk van de schrijver. Lees verder “Reve’s biografie eindelijk compleet”