Plagiaat van een niet geschreven boek

Over De Weergekeerde Bloem van Wessel te Gussinklo

Wessel te Gussinklo - De Weergekeerde BloemDe wereld vangen, dat is wat de schrijver wil. Woorden vinden voor het onzegbare. Maar hoe doe je dat? Voor die vraag ziet schrijver in spe Hajé Gerritsen zich geplaatst in De Weergekeerde Bloem, de nieuwe roman van Wessel te Gusskinklo. Tobbend wacht hij op het moment van inspiratie dat hem de woorden ingeeft, de zogeheten weergekeerde bloem. Deze term verwijst naar het stadium in het Japanse Noh-theater waarop de waarheid zich aan de acteur openbaart en hij deze kan uitbeelden. Lees verder “Plagiaat van een niet geschreven boek”

Franse verkiezingen

Over Onderworpen van Michel Houellebecq

Michel Houellebecq OnderworpenMarine Le Pen of Emmanuel Macron? Zondag is de tweede ronde van de Franse presidents­verkiezing. Na hun nederlaag in de eerste ronde haastten François Fillon en Benoît Hamon zich een stemadvies uit te brengen voor Macron. De middenkandidaat: voor vele Fransen een acceptabele keuze, in ieder geval beter dan stemmen op het Front National. Maar stel nu eens dat er in de tweede ronde alleen twee extreme kandidaten zijn. Wie kies je dan? Dat is precies het scenario dat Michel Houellebecq uitwerkt in zijn roman Onderworpen. Lees verder “Franse verkiezingen”

Boei, prikkel en vermaak me

Ik zal een bekentenis doen: ik lees voor mijn plezier. Echt, ik meen het. We kunnen literatuur allerlei kwaliteiten toedichten – en dat moet natuurlijk ook. Het kan je wat leren over de wereld, het kan troost of wat dan ook bieden en, zoals we de laatste jaren steeds weer te horen krijgen, het vergroot je empathie. Maar toch, als je me op de man af vraagt waarom ik lees, dan is het heel ordinair: omdat ik het leuk vind. Lees verder “Boei, prikkel en vermaak me”

Iets belangrijks… maar wat?

Over De vrouw die van Simone van Saarloos

De vrouw die - Simone van SaarloosWordt iemand die vernietigt bekender dan de schepper? Geen idee wie de Twin Towers heeft gemaakt, maar de naam van Mohammed Atta kennen we allemaal. In De vrouw die geeft Simone van Saarloos het voorbeeld van Herostratos, onder verwijzing naar het verhaal van Sarte. Deze Herostratos stichtte in 365 voor Christus brand in de tempel van Artemis in Efeze om zo beroemd te worden. Daar tegenover zet Van Saarloos haar hoofdpersoon Janine Vitafiel. In een poging om erkenning te krijgen voor juist het scheppen plant ze een daad van ‘creatieterrorisme’. De marathon van New York moet daarvoor het moment worden. Lees verder “Iets belangrijks… maar wat?”

Leuker kunnen we het niet maken…

Over The pale king van David Foster Wallace

David Foster Wallace - The pale king‘Maybe dullness is associated with psychic pain, because something that’s dull or opaque fails to provide enough stimulation to distract people from some other, deeper type of pain that is always there, if only in an ambient low-level way, and which most of us spend nearly all our time and energy trying to distract ourselves from,’ zegt een van de personages in The pale king, de onvoltooide roman van David Foster Wallace. Ging het in zijn magnum opus Infinite jest nog om entertainment, in zijn laatste werk richtte Wallace zich op verveling. Lees verder “Leuker kunnen we het niet maken…”

De kracht van verhalen

Over Eden van Marcel Möring

Marcel Moring - EdenWie ben ik? Waar voel ik me thuis? Universele vragen die iedereen zich op een moment stelt. Vragen ook die Marcel Möring stelt in zijn nieuwe roman Eden. In deze roman staan twee verhalen centraal. In het ene verhaal is een jongen constant op pad. Door bossen en langs kloosters trekt hij, maar nergens komt hij aan. In het andere ziet psychotherapeut Mendel Adenauer zich geplaatst voor de vraag waarom een van zijn patiënten voor de trein is gesprongen. In Eden zoekt iedereen geluk en geborgenheid, het paradijs waaruit de mens is verdreven. Na Dis (2006) en Louteringsberg (2011) is deze roman het sluitstuk van Mörings ‘Dante-trilogie’. verder lezen

Vakantiebestemming Lanzarote

Over Lanzarote van Michel Houellebecq

Michel Houellebecq - LanzaroteHet landschap van Lanzarote heeft in zijn ruige schoonheid toch ook veel lelijks. Kale vulkaanhellingen, veel grijze stenen met slechts hier en daar een lage groene struik. Het is dat alle stadjes fel wit geschilderd zijn, anders was het helemaal een grauwe bedoening. Op slechts vier uur vliegen is het vanwege het aangename klimaat een ideale bestemming voor gepensioneerden om te overwinteren. Een toeristencentrum als Puerto del Carmen is dan ook volledig op hen ingericht: een boulevard waar je kunt kopen ter afwisseling van het strand en de excursies. En er zijn enorme buffetrestaurants die in het laagseizoen toen ik er was, halfleeg, een troosteloze indruk maakten. Lanzarote: een ideale setting voor een verhaal van Michel Houellebecq. Lees verder “Vakantiebestemming Lanzarote”

Onverwerkt verleden

Over Noodweer van Marijke Schermer

Marijke Schermer - NoodweerHet gebeurt niet vaak, maar soms lees je een boek waarvan je meteen weet dat het goed is. Noodweer van Marijke Schermer is zo’n boek. Als lezer val je midden in het verhaal en je voelt meteen dat het onder spanning staat. Met haar precieze stijl heeft Schermer in niet meer dan 160 pagina’s een verhaal weten te schrijven dat me nog lang bij zal blijven. Lees verder “Onverwerkt verleden”

Bijzondere familiegeschiedenis

Over Middlesex van Jeffrey Eugenides

Jeffrey Eugenides MiddlesexMet Middlesex, in 2003 bekroond met de Pulitzerprijs, heeft Jeffrey Eugenides een ambitieuze roman geschreven. Een boek van ruim 500 pagina’s waarin de geschiedenis van drie generaties van de Grieks-Amerikaanse familie Stephanides verteld wordt. Vanaf een bergdorpje in Klein-Azië voert de schrijver je mee naar Detroit en uiteindelijk naar Berlijn waar we Cal Stephanides als laatste treffen. Na The marriage plot is Middlesex de tweede roman van Eugenides die ik las – ook weer indrukwekkend, en voor het grootste deel geslaagd. Lees verder “Bijzondere familiegeschiedenis”

Berichten uit het bezemhok

Over Zonder rampspoed valt er niets te melden van Frans Pointl

Frans Pointl - Zonder rampspoed valt er niets te melden‘Ik was niet anders gewend dan tegenslag,’ zei Frans Pointl over zijn leven in een gesprek met Wim Brands. Ook de titel Zonder rampspoed valt er niets te melden doet niet veel vrolijks  vermoeden. In deze bundel  verhalen en gedichten van de in 2015 overleden schrijver vinden we inderdaad weinig reden tot optimisme. Pointl beschrijft zijn lichamelijke gebreken en eenzaamheid op zijn kenmerkende toon die hij tot het laatst heeft weten vast te houden. Lees verder “Berichten uit het bezemhok”

Blijf op de hoogte